Ik wil schrijven. Dan ga ik maar schrijven. Waarover dan? Dat zie ik wel. Dat is mijn stijl. Niet te lang over nadenken. Ingevingen. Doen. Later schaven. Dat is het leukste.
Ik wil schrijven. Ik ben nu aan het schrijven. Waarover? Over schrijven en doen. Ik dacht er niet te lang over na.
Ik wil schrijven. Alweer? Ik ben al aan het schrijven.
Het is een mooie dag. Vanmorgen al om tien uur zat ik achter het tuinhuis in de zon. Het zou een koude winterdag worden, de opwarming der Aarde ten spijt. Toch is het niet koud. Dat verbaast mij niets. De weerberichten, daar klopt niets meer van. Al vele jaren niet. Ik merk het wel wat voor weer het is. Ik steek mijn hoofd buiten de deur voordat ik Ruby ga uitlaten. Welke jas moet ik aan. Een sjaal of niet. Nog iets op mijn hoofd of is dat nu eindelijk voorbij. En dan ga ik, met de juiste kleding aan. Soms vergis ik mij. Dan staat de wind anders en is het veel kouder dan ik dacht. Dan ga ik niet terug, daar heb ik geen zin in. Dan maak ik de wandeling korter. Dat is wel jammer voor Ruby maar zo ben ik. Of het is juist warmer. Dan leek het koud zo van binnen naar buiten, met dat hoofd. Dat is minder erg want jas open. Sjaal van nek laten glijden en over de arm. En de wandeling kan even lang worden als ik mij had voorgenomen. Tenzij het te warm wordt. Maar dan zijn er bankjes, dan ga ik even zitten. Althans, dat neem ik mij voor. Maar ik doe het bijna nooit.
Ik wilde schrijven. Dus ging ik maar schrijven. Waarover? Het is een weerpraatje geworden. Wat moet je anders als je geen idee hebt vooraf en je niets te binnen schiet. Geeft niets. Ik houd van spontaan. Ik houd van niet altijd iets goeds maken. Dat is nu gelukt. Fijne dag verder.
6 maart 2023
