Bloemkopjes-vandalisme
Het is bijna winter. In het grind naast de border zie je hier en daar nog de resten van de stille getuigen. Welke stille getuigen? Van de daden die Ruby van de lente tot en met de herfst op haar geweten heeft. Wat heeft Ruby op haar geweten? Nou, luister. Het begon al vroeg en toen dachten we nog dat het een puppy-gril was. Voordat ik verder ga moet ik vertellen dat Ruby voor zo’n negentig procent een gehoorzame hond is. Geen centje last. Ze springt niet tegen je op, ze blaft nauwelijks, ze is niet lomp, maakt nimmer iets stuk en zal nooit iets eetbaars uit eigen beweging van tafel halen. Gelukkig maar dat ze toch nog ondeugende trekjes heeft. Om dan gelijk maar met haar aller gekste trekje…
Saaie brokjes
Emmy kan echt niet weten hoe ik dat ervaar met de maaltijden, dus heb ik gevraagd of ik zelf aan het woord mocht. Dat was oké. Het was geen beste start in de eerste maanden van mijn leven. Ik had een rare parasiet opgelopen en daardoor had ik het eerste jaar voortdurend maag- en darmproblemen. Met alle gevolgen van dien. Ik was een mager pupje, dat zou je nu niet meer zeggen. Baas en Emmy probeerden diverse soorten voedsel op mij uit, alle met matig resultaat. Uiteindelijk kreeg ik brokjesvoer dat helemaal uit Canada kwam. Ze zijn dan zelf wel vegetariërs, maar ik ben een carnivoor, dus ik krijg vlees. Wel tot brokjes verwerkt, van dieren die een goed leven hebben gehad op een bio-boerderij. Dat hoop ik dan maar.…
Ruby’s venster op de wereld
Als Ruby gegeten heeft, ook al is het een snackje, is het tijd om eens even fijn naar buiten te kijken. Nu heeft ze drie paar ‘views’ in de living, maar ze heeft een vaste plek, tussen fauteuil en het zicht op de wereld. Als ze aan komt lopen, beweegt ze eerst haar bovenlijf naar links en daarna volgt de rest, want dat moet precies op het kleed terechtkomen. Als ze dan zit, volgt ze alles wat beweegt. En er beweegt veel, want wij wonen aan een doorgaande straat. Wandelaars, fietsers, auto’s, alles wat passeert of blijft staan praten. Eenden, ganzen, honden en soms een rat. Helikopters, vogels in de boom en in de lucht, of een nijlgans op de lantaarnpaal. Ze strekt en buigt haar nek, om iemand te…
Zuchten
Zelf doe ik het ook regelmatig. Een diepe zucht slaken. Even de stress eruit. Dat ik het niet te vaak achter elkaar moet doen, weet ik ook. Want dan kom ik in een hyperventilatietoestand. Ruby zucht niet aan een stuk door maar wel regelmatig, nadrukkelijk en gevarieerd. Als we in de auto zitten, ligt Ruby riant in een grote vierkante zachte mand in de achterbak van onze Toyota Corolla wagon. Autorijden vindt zij helemaal oké, dat onderwerp is op zich al een column waard maar ik beperk me nu tot de zucht. Wilke en ik rijden van A naar B. Af en toe zegt een van ons iets. Op het moment dat Wilke of ik iets ventileer wat te maken heeft met weerstand of verontwaardiging, dan is daar ineens in…
Inleiding
Toen onze vorige Zwitserse herder Mozart nog leefde, was ik begonnen met het beschrijven van karakteristieke eigenschappen van haar. En dan die dingen, waarbij ik mij kon voorstellen dat het ook leuk is voor anderen om te lezen. Want ja, van je eigen hond vind je alles leuk natuurlijk (nou ja, alles…) omdat je ‘m door en door kent. Maar toen ging Mozart ineens vrij snel heen. Ik nam mij voor om al die specifieke dingen en dingetjes van haar alsnog in columns te gieten, maar zo ging het niet. Al snel was Ruby (geboren 5 januari 2015) daar en met Ruby kwam er weer een nieuw wezen in ons leven. Ruby, die ook heel erg een witte herder is in gedrag maar daarnaast natuurlijk een eigen karakter heeft. Thuis…