Wellevendheid
Wellevendheid. Mijn Van Dale uit 1992 (de eerste Van Dale verscheen in 1864) zegt: hoffelijkheid. Daarom houd ik van dit woord, omdat ik van hoffelijkheid houd.
Willem III leeft! (2)
Er waren zes weken verstreken. De zomer was op zijn retour, vage rottingsgeuren kondigden het herfstseizoen aan. Het was daarom dat ik aan Willem III moest denken. Ondanks zijn opmerkelijke lichaamsgeur had hij geen onaangename indruk op mij achtergelaten. Laat ik het weer eens op een bezoekje wagen, sprak ik tegen mezelf. De portier groette mij. Ze kennen me, daar bij Het Loo. Niemand zou mij verdenken van het mijzelf onrechtmatig toegang verschaffen tot het paleis. Het was toch bijzonder dat nog nooit iemand die zijdeur ontdekt had. En terwijl ik dat dacht, ging ik sneller lopen. Want het zou kunnen dat mijn fantasie met het kijken naar de oude deur op de loop was gegaan. Ook zou het kunnen dat ik op een bankje in de orangerie in slaap…
Vraag & antwoord
Het was een sombere dag voor haar. Met haar bijna eenennegentig jaren was mijn tante bezig bijna al haar zussen te overleven, ook die jonger waren dan zij. Nu was het tijd voor het afscheid. Tijdens de autorit naar het crematorium waren er vele herinneringen in haar opgekomen. Waar ze samen over hadden gesproken, gelachen, gehuild en waar ze soms over hadden zitten bakkeleien. Zoals door de overheid bepaald, was het afstand houden van elkaar ook de regel in het crematorium. Daarom waren er niet zoveel mensen, goddank, mompelde ze in zichzelf. Voordat de rest van de familie kwam, werd aan de direct-naasten de gelegenheid geboden een voor een afscheid te nemen van de overledene. Haar jongere zus lag in een witte kist, beschilderd met rode rozen. Ze vond het…
Willem III leeft! (1)
Het was zo’n lente waarop ik plotseling zin kreeg om in de tuinen van museumpaleis het Loo te gaan wandelen. Ik houd ervan toe te geven aan mijn impulsen, dus pakte ik mijn huissleutel en bankpas. De sleutel propte ik in het borstzakje van mijn blouse, het pasje plaatste ik onder mijn pet. Even later passeerde ik de entree van het landgoed en huppelde over de oprijlaan. Het was warm, de zon scheen en een zacht briesje deed de bomen sereen ruisen. Ik slenterde door de barokke tuinen, bewonderde de historische rijkdommen en ontdekte toen een kleine gammele deur aan de zijkant van het paleis. Om me te beheersen is niet makkelijk voor mij. Zie ik een deur, dan wil ik er achter kijken. Mijn hart sprong op, want de…
VRIJ
Ja kijk Ik ging en kwam voorbij Ik zag mezelf zo eindeloos vrij Daar zweefde ik op een zuchtje windIk weet niet hoe jij dat vindt Maar ik, mijn ziel brak open. EF 2016
Gelukssymbool
Jaren waren er voorbijgegaan. Talloze keren zakte ik bij een veldje klavers door mijn knieën, vaak tevergeefs. Maar nu, heel recent, viel mijn oog erop, een klavertje met 4 blaadjes. In eigen tuin, nota bene. Al jong raakte ik gefascineerd door het fenomeen ‘klavertje-4’, vooral ook door het getal. Kinderen vragen altijd aan elkaar ‘wat is jouw geluksnummer?’ ‘4’, antwoordde ik steevast. In de plantkunde noemen ze deze afwijking bij de witte klaver een somatische mutant. Een zwart schaapje dus, of het lelijke eendje. Nou, ik zie het anders. Het is een witte duif, want als je in plaats van 3 maar liefst 4 deelblaadjes op je steeltje draagt, dan ben je voor mij bijzonder. Gelukkig ben ik niet de enige. In de middeleeuwen waren ze ook blij als ze…
Ruby’s venster op de wereld
Als Ruby gegeten heeft, ook al is het een snackje, is het tijd om eens even fijn naar buiten te kijken. Nu heeft ze drie paar ‘views’ in de living, maar ze heeft een vaste plek, tussen fauteuil en het zicht op de wereld. Als ze aan komt lopen, beweegt ze eerst haar bovenlijf naar links en daarna volgt de rest, want dat moet precies op het kleed terechtkomen. Als ze dan zit, volgt ze alles wat beweegt. En er beweegt veel, want wij wonen aan een doorgaande straat. Wandelaars, fietsers, auto’s, alles wat passeert of blijft staan praten. Eenden, ganzen, honden en soms een rat. Helikopters, vogels in de boom en in de lucht, of een nijlgans op de lantaarnpaal. Ze strekt en buigt haar nek, om iemand te…
IJsbloemen
Toen wij jong waren, hadden onze slaapkamers nog geen benul van dubbele beglazing met een warmte-isolerende werking. Als de buitentemperatuur daalde tot het vriespunt, had deze specifieke vorm van ruige rijp volop kans zich te manifesteren op de dunne en oneffen vensterruiten. IJsbloemen! IJskristallen kunnen zich door secundaire groeikernen uitbreiden tot van die typische vertakkingen, dendrieten. Een voorbeeld van zo’n dendriet zag ik tijdens een vroege ochtendwandeling in een weids landschap. Nachtvorst had zich niets aangetrokken van de naderende lente. Ik passeerde een rustiek oud huisje. En daar was hij dan, het ijsbloemenruitje! Dat wilde ik fotograferen. Maar de man die daar net de deur uitstapte, keek een beetje boos. Discreet liep ik door. Over boos gesproken. Mijn drie oudste zussen, die aan de voorzijde van onze kleine eengezinswoning…
Zuchten
Zelf doe ik het ook regelmatig. Een diepe zucht slaken. Even de stress eruit. Dat ik het niet te vaak achter elkaar moet doen, weet ik ook. Want dan kom ik in een hyperventilatietoestand. Ruby zucht niet aan een stuk door maar wel regelmatig, nadrukkelijk en gevarieerd. Als we in de auto zitten, ligt Ruby riant in een grote vierkante zachte mand in de achterbak van onze Toyota Corolla wagon. Autorijden vindt zij helemaal oké, dat onderwerp is op zich al een column waard maar ik beperk me nu tot de zucht. Wilke en ik rijden van A naar B. Af en toe zegt een van ons iets. Op het moment dat Wilke of ik iets ventileer wat te maken heeft met weerstand of verontwaardiging, dan is daar ineens in…
Inleiding
Toen onze vorige Zwitserse herder Mozart nog leefde, was ik begonnen met het beschrijven van karakteristieke eigenschappen van haar. En dan die dingen, waarbij ik mij kon voorstellen dat het ook leuk is voor anderen om te lezen. Want ja, van je eigen hond vind je alles leuk natuurlijk (nou ja, alles…) omdat je ‘m door en door kent. Maar toen ging Mozart ineens vrij snel heen. Ik nam mij voor om al die specifieke dingen en dingetjes van haar alsnog in columns te gieten, maar zo ging het niet. Al snel was Ruby (geboren 5 januari 2015) daar en met Ruby kwam er weer een nieuw wezen in ons leven. Ruby, die ook heel erg een witte herder is in gedrag maar daarnaast natuurlijk een eigen karakter heeft. Thuis…